(Nederlands versie beneden)
The inspiration for this project comes from the Museum de Kantfabriek (Lace Factory Museum) in Limburg. Both of us use textile and embroidery in combination with electronics to realise our art, so the factory holds a lot of very exciting potential for us.
Lace and embroidery has a language all of its own. Clothing and textiles communicate status and identity, so we want to explore communication forms within embroidery, lacework and other craft techniques in combination with the craft of electronics. There are many different kinds of communication, including visual, cultural, historical, electronic, etc. We aim to combine these in our project.
Textile communicates meaning through symbolism. In the beginning of the project we will define a vocabulary and then use it and see how it evolves. The way we aim to do this is by means of a game where we will play to a set of rules. We’ll use the machines from the lace factory to make lace with conductive thread so it can be used as a basis for the sensors. The game starts with each of us with a piece of lace from the factory. We’ll reinterpret and reproduce the lace in a different media (embroidery, printing, etc) according to our pre-defined rules. After one week, we’ll swap and start working on the other piece, and so on, back and forth, until we have a conversation or story. We aim to produce at least six textile sensors.
These pieces will be used to develop a series of interfaces based on existing sensors but influenced by the textile techniques. For example, a light sensor that only senses light from one direction because it is covered in layers of crochet, lace, etc. Or an antenna. Or perhaps a potentiometer that is not organised in a linear way, but makes sense because of the textile around it. Maybe a pressure sensor that has different areas of sensitivity?
Nederlands versie
Museum de Kantfabriek, het textielmuseum in Limburg, vormt de inspiratiebron voor dit project. De fabriek biedt ons veel spannende mogelijkheden, omdat wij allebei textiel en borduursels in combinatie met elektrotechniek gebruiken om onze kunst te realiseren.
Kant en borduursels hebben een eigen taal. Kleding en textiel vertellen veel over status en identiteit. Daarom willen we de mogelijkheden onderzoeken om met borduursels, kant en andere handwerktechnieken te laten communiceren in combinatie met de elektronische technieken. Er zijn veel verschillende soorten communicatie, onder andere visuele, culturele, historische, elektronische enzovoort. Het doel van ons project is deze soorten communicatie te combineren.
Textiel krijgt betekenis door symboliek. In het begin van ons project zullen we een vocabulaire vastleggen dat we vervolgens gebruiken om te zien hoe het evolueert. Dit willen we doen door een spel te spelen met een vast stel spelregels. We zullen de machines van de kantfabriek gebruiken om kant te maken met geleide draad zodat we het kunnen gebruiken voor sensoren. Het spel begint ermee dat ieder van ons een stuk kant van de fabriek neemt. We zullen dat stuk een nieuwe interpretatie geven en het stuk kant volgens de regels die we van te voren hebben vastgelegd in verschillende media (borduursels, prints enzovoort) reproduceren. Na een week zullen we de stukken kant ruilen. Ieder gaat verder met het andere stuk kant, enzovoort totdat we een conversatie of een verhaal hebben. De bedoeling is tenminste zes textielsensors te produceren.
Deze stukken zullen worden gebruikt om een serie interface te maken die gebaseerd zijn op bestaande sensoren maar beïnvloed zijn door het gebruik van textieltechnieken. Bijvoorbeeld, een lichtsensor die alleen licht oppikt dat vanuit één richting komt, doordat het deels bedekt is met lagen van haakwerk, kant, enzovoort. Of een antenne. Of misschien wel een potentiometer, die niet linear is ingeregeld, maar die contact maakt door de textiel die erom heen zit. Wellicht een druksensor die verschillende gebieden van gevoeligheid meet?
Lace Sensor Project 